dippie

Na ons hoogtepunt van gisteren vertrekken we vanochtend uit het prachtige Rica-hotel in Alta. Het doel van vandaag is in principe Narvik of wellicht iets verder in de richting van de Lofoten.
We starten deze ochtend in een druilregen, de lucht is grijs en dat belooft wat dat betreft weinig goeds.
Dit komt helaas uit vandaag. Het regent namelijk de hele dag, soms iets harder, soms iets minder hard.
We rijden over de E6 in de richting van Narvik en passeren prachtige fjorden en op grotere hoogte prachtige sneeuwvelden. Het is ook weer behoorlijk koud volgens de buitenthermometers op de beide FJR's. Deze variërt tussen 3 en 7 graden.
Om 11.30 uur stoppen we voor koffie met een koek samen met een paar Duitse toeristen bij een tankstation. Zij vertellen over hoe de Noren met de 'beschermde' zalm omgaan. Ze knippen namelijk de netten stuk van de zalmkwekerijen. We tanken gelijk en tussen de middag lunchen we naast een pontdienst. We eten lekker brood met wörst (heerlijk warm). Gelukkig brandt binnen in de kiosk de kaggel, zodat we weer enigszins warm werden. Na de lunch ontwikkel ik een enorme dip. Ik krijg het vreselijk koud, zit verkrampt op de motor in de niet aflatende koude regen en wil maar 1 ding: STOPPEN.
Om 16.00 uur worden mijn gebeden verhoord. Bibberend van de kou stap ik af. Na een warme koffie en taart en een peptalk van Hans en Jan ben ik er weer helemaal klaar voor. Na een half uur vertrekken we voor onze laatste etappe naar Narvik van ongeveer 125 km. Het laatste stuk gaat ondanks de hevige regen voorspoedig en om 18.30 uur komen we aan in Narvik en zoeken weer een Rica-hotel, helaas ondanks de aanduiding in de folder bestaat er in Narvik geen Rica-hotel. Helaas moeten we genoegen nemen met het Grand Narvik-hotel. Een beetje vergane glorie maar het eten en de wijn zijn uitstekend.
Hopelijk hebben we morgen beter weer anders blijven Hans en ik in ieder geval in bed.


Ondanks vandaag genieten we nog steeds met volle teugen want ons motto blijft: het gaat ons puur om het motorrijden.


Tot morgen

Groeten

Snellie, Buitje en Beekie.

Nu nog even tekst van Hans en Jan:

Jan heeft zich ontwikkeld tot een bijzonder goede reisleider, hoewel hij soms wel sachies doorjaagt. De max.speed wordt regelmatig overschreden, hetgeen mij als politieman een zeer hert bezorgt. Paul heeft inmiddels een prima staat van dienst gekregen door zeer goed Jan te volgen. De bochtentechniek is sterk verbeterd. Ik rijd meestal als laatste en geef feedback op de rustplaatsen. In de regen heb ik wel zitten zingen" I'am singing in the rain" maar na 5 uur ebt dat toch wel weg. Tot zo ver mijn bijdrage en hier komt JAN:


Tot zover het positieve gebazel.
Het was zo shit vandaag, dat ik haast geen zin meer had. Maar ja je bent zo ver van huis, dat je wel verder moet. De fjorden hebben de akelige eigenschap, dat ze vaak diep onder het wegdelsel liggen. Met mijn hoogtevrees is dat geen sinecure. Gelukkig weet ik dat Beekie ook niet zo goed tegen dikke schoenzolen kan! Hans is zo stoer die geeft dat toch niet toe, maar moest zich wel verschonen in het hotel.Beekie kwam steeds hoger te zitten. Ook verschonen dus. Desalniettemin is het een ervaring om nooit te vergeten, dat heb ik wel meer gehad in m'm leven. Maar zoals dit nog nooit. Dames wees niet ongerust jullie mannen zijn veilig, IK BEN ER NOG.
De groeten van Jan